گروهی از اخترشناسان آلمانی اقدام به جمع آوری برخی از فعالیت های علمی در سال 2014 میلادی کردند.
این اقدام از آن جهت انجام گرفته که این محققان گزینش را بر مبنای میزان اهمیت این رویدادها انجام داده و آنرا اقدام برای ایجاد انگیزه برای سایر محققان دانستند.
آلکساندر گرست فضانورد آلمانی در سال ۲۰۱۴ مدتی را در ایستگاه فضایی بینالمللی گذراند. در این سال هم ماهوارهها و فضاپیماهای جدید زمین و کهکشانها را رصد کردند. برخی از رخدادهای مهم فضانوردی در سال ۲۰۱۴:
فضاپیماهای پشتیبانی
در سال ۲۰۱۴ همچنین فضاپیماهای پشتیبانی نوع “اژدها” (Dragon) متعلق به شرکت “Space-X” به سوی ایستگاه فضایی بینالمللی (آیاساس) پرتاب شدند. این فضاپیماها متعلق به بخش خصوصی است و زیر نظر ناسا، سازمان هوانوردی و فضایی ملی آمریکا، وسایل مورد نیاز ایستگاه فضایی بینالمللی را تأمین میکند.
زمینی دیگر؟
“کپلر-۱۸۶اف” سیارهای است که حدود ۴۹۰ سال نوری با زمین فاصله دارد. این سیاره اولین بار توسط تلسکوپ فضایی “کپلر” شناسایی شد. این سیاره در منطقهای قرار دارد که در آن آب به صورت مایع میتواند وجود داشته باشد. اما اینکه در این سیاره آب وجود دارد یا نه، پرسشی است که هنوز پاسخی نیافته است.
نگاهی از فضا به زمین
کاوشگر فضایی “سِنتینل” (Sentinel 1-A) در سوم آوریل به فضا پرتاب شد. وظیفه این کاوشگر کنترل سطح زمین و ارسال اطلاعات آبوهوایی درباره کره زمین است. قرار است پنج کاوشگر دیگر از نوع سانتینل در سالهای آتی به فضا پرتاب شوند.
وقتی ساعت در فضا زنگ میزند
در بیستم ژانویه سال ۲۰۱۴ بزرگترین ماجراجویی تاریخ در فضا آغاز شد. فضاپیمای “رُزتا” که ۹۵۷ روز در اعماق فضا به خواب فرو رفته بود، بیدار شد. این کاوشگر رباتیک در مدار حرکت خود آنقدر به خورشید نزدیک شده بود که پنلهای خورشیدیاش نور کافی دریافت کنند. رزتا در پنجم ماه اوت به مرحلهای دیگر از مأموریت خود رسید: همراهی با دنبالهدار “۶۷ پی / چوریوموف – گراسیمنکو”.
بررسی کهکشان راه شیری
در هشتم ژانویه سال ۲۰۱۴ فضاپیمای “گایا” (GAIA) وابسته به آژانس فضایی اروپا به سوی مقصدش در نقطهی “لاگرانژ” پرتاب شد. نقطهای که حدود ۵/ ۱ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد.
این فضاپیما پنج سال در فضا میماند و از آنجا کهکشان راه شیری را اندازهگیری و نقشه حدود یک میلیارد ستاره را ثبت میکند.
یک آلمانی در ایستگاه فضایی بینالمللی
آلکساندر گرست، زمینشناس آلمانی، یکی از فضانوردانی بود که در ۲۸ ماه مه به “آیاساس” پیوست. او در هفتم اکتبر به همراه همکار آمریکاییاش رید ویسمن، کاوشی در خارج از ایستگاه فضایی بینالمللی را آغاز کرد. گرست شش ماه در فضا ماند و تحقیقات علمی فراوانی انجام داد. او از فضا توسط فیسبوک با دوستان و هواداراناش در ارتباط بود و از آنجا با دانشآموزان هم صحبت میکرد.
رصدخانه عظیم اروپایی در شیلی
در نوزدهم ژوئن با انفجاری در قله یکی از کوههای صحرای آتاکاما در پارانال شیلی، ساخت رصدخانهای با تلسکوپ عظیم اروپایی (European Extremely Large Telescope) آغاز شد. صحرای آتاکاما یکی از خشکترین صحراهای دنیا است. این رصدخانه زیر نظر رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) فعالیت میکند.
خطا در جاگذاری ماهوارههای مسیریاب گالیلئو
در بیستوسوم اوت سال ۲۰۱۴ دو ماهوارهی سامانه مسیریاب گالیلئو به دلیل یخ زدن سوخت موشک حامل، ۶ هزار کیلومتر پایینتر از مکان مقرر در فضا قرار گرفتند. البته این ماهوارهها از دست نرفتند. متخصصان موفق شدند آنها را راهاندازی کنند، هر چند مشخص نیست این ماهوارهها چطور در سیستم مسیریابی به کار گرفته خواهند شد.
انفجار محموله فضایی
سال ۲۰۱۴ سال خوبی برای شرکت “اوربیتال ساینس” نبود. فضاپیمای پشتیبانی “سیگنِس” متعلق به این شرکت کمی پس از پرتاب منفجر شد. اوربیتال ساینس در کنار “SpaceX” دومین شرکت بخش خصوصی است که مایحتاج ایستگاه فضایی بینالمللی را تأمین میکند. ساکنان ایستگاه فضایی بینالمللی با انفجار سیگنس با کمبودی روبرو نشدند.
نشست بر سطح چوری
از ماه اوت ۲۰۱۴ کاوشگر رزتا که با دنبالهدار چوری همراه شده بود، تصاویر و اطلاعاتی از آن به زمین فرستاد. رزتا سرانجام در دوازدهم نوامبر موفق شد آزمایشگاهی به بزرگی یک دستگاه یخچال را روی چوری پیاده کند. در ابتدا اطلاعاتی از آزمایشگاه دریافت شد، اما ظاهرا به دلیل پایان انرژی فعالیت آزمایشگاه قطع شد. دانشمندان امیدوارند تابش خورشید به این توقف پایان دهد
باشگاه خبرنگاران