بهترین موشک های بالستیک قاره پیمای جهان

 

 

موشک بالستیک قاره پیما که به اختصار ICBM (سرواژه عبارت Intercontinental Ballistic Missile) نامیده می شود برای رساندن سلاح های هسته ای به هدف طراحی شده اند.

این سلاح های مرگبار دارای برد حداقلی ۵٫۵۰۰ کیلومتر هستند و نمونه های مدرن موشک های بالستیک قاره پیما بیش از یک کلاهک هسته ای حمل می کنند.

بیشتر این موشک های مدرن از ویژگی MIRV برخوردارند که همان قابلیت هدفگیری مستقل چندگانه (Multiple Independently targetable Re-entry Vehicles) است. از این رو یک موشک بالستیک قاره پیما می تواند چندین کلاهک هسته ای حمل کند که هر کدام از آن ها هدفی متفاوت را مورد اصابت قرار خواهد داد.

علاوه بر این، موشک های بالستیک قاره پیما می توانند گستره ای از طعمه ها را با خود حمل کنند که به آن ها اجازه می دهد بر سیستم های دفاع موشکی دشمن چیره شوند.

 

موشک بالستیک قاره پیما

موشک بالستیک قاره پیما را می توان در داخل سیلو، سوار بر یک خودرو متحرک، روی یک سیستم ریلی یا در داخل یک زیردریایی نصب و آماده شلیک شود.

شناسایی و نابودی پیش از پرتاب موشک های بالستیک قاره پیمای متحرک بسیار دشوار و پیچیده است.

اما بهترین، قوی ترین و مرگبارترین موشک های بالستیک قاره پیمای جهان کدامند؟ اگر چه ممکن است معیارهای متفاوتی برای رده بندی موشک های بالستیک قاره پیما وجود داشته باشد

اما بُرد و میزان ظرفیت انفجاری یک موشک بالستیک قاره پیما، تعداد و قدرت انفجاری هر یک از اجزای هدفگیری مستقل چندگانه (MIRV ها)، دقت، نوع سیستم پرتابی و تکنولوژی های مختلفی که در ساخت این موشک به کار رفته و باعث شکست خوردن سیستم دفاع موشکی دشمن در ساقط کردن آن می شود از مهم ترین معیارهای تعیین قدرت موشک های بالستیک قاره پیما به شمار می آیند.

 

موشک بالستیک قاره پیما

در مقاله حاضر بر اساس ویژگی های و داده هایی که در مورد این موشک ها در دسترس قرار دارد بهترین موشک های بالستیک قاره پیمای جهان انتخاب شده اند.

شایان ذکر است که تمامی این موشک های بالستیک از قدرت تخریب هولناکی برخوردار بوده و قادرند یک کشور را به طور کامل نابود سازند. در این فهرست موشک های بالستیک قاره پیمایی که هنوز در حال توسعه بوده یا به صورت موفقیت آمیز آزمایش نشده اند نادیده گرفته شده اند.

 

 

۱۰- موشک بالستیک قاره پیمای بولاوا (روسیه)

موشک بالستیک قاره پیما

موشک بولاوا (Bulava) یک موشک بالستیک قاره پیمای جدید ساخت روسیه است که از زیردریایی های جدید این کشور با نام کلاس بوری (Borei) شلیک می شود. این موشک در واقع نسخه دریایی موشک Topol-M بوده و توسعه آن با تاخیرها و مشکلاتی همراه بوده است که از آن میان می توان به پرتاب های آزمایشی ناموفق متعدد اشاره کرد.

موشک بولاوا برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ پرتاب موفقی را تجربه کرده و از آن زمان تاکنون عملیاتی شده اما تا سال ۲۰۱۷ از ۲۷ پرتاب آزمایشی ۱۲ تست با شکست مواجه شده است. طراحی این موشک هنوز بسیار خام بوده و باید تغییرات و روزآمدسازی های زیادی روی آن انجام گیرد.

موشک بالستیک قاره پیما

در مقایسه با موشک بالستیک آمریکایی Trident D5، نمونه روسی عملکرد ضعیف تری دارد. این موشک بالستیک روسی برد کمتری داشته، کلاهک های هسته ای کمتری حمل کرده و از دقت بسیار کمتری نیز برخوردار است.

برد موشک بولاوا توسط مقامات روسی ۹٫۵۰۰ کیلومتر اعلام شده و ۶ کلاهک MIRV که هر کدام قدرت انفجاری ۱۵۰ کیلوتن دارند روی آن نصب می شود. البته این موشک توان حمل ۱۰ MIRV را نیز دارد که در این صورت برد آن به ۴٫۰۰۰ کیلومتر کاهش خواهد یافت.

موشک بالستیک بولاوا یک سیستم هدایت astro-inertial داشته و از سیستم جهت یابی ماهواره ای GLONASS نیز سود می برد. دایره خطای احتمالی (CEP) این موشک ۳۵۰ متر است و می تواند سیستم های دفاع موشکی دشمن را گمراه سازد.

 

موشک بالستیک قاره پیما

در صورت مورد حمله قرار گرفته زیردریایی های روسی، این موشک ها دستکم اثرات ناشی از موج اول حمله را تاب خواهند آورد. هر زیردریایی کلاس بوری ۱۶ موشک بالستیک قاره پیمای بولاوا حمل می کند. تا سال ۲۰۱۷، ۳ فروند از زیردریایی های این کلاس وارد سرویس در ناوگان دریایی روسیه شده اند. موشک های بولاوا را می توان با استفاده از لانچرهای ریلی یا بر روی لانچرهای خودرویی متحرک نیز پرتاب کرد.

در روی کاغذ موشک بالستیک قاره پیمای بولاوا بسیار قدرتمندتر از برخی از موشک های دیگر حاضر در این فهرست است اما به دلیل مشکلاتی که در کارکرد این موشک وجود دارد در رتبه دهم قرار گرفته است.

بر اساس برنامه ریزی های صورت گرفته، زیردریایی های کلاس بوری که مجهز به این موشک هستند تا سال ۲۰۴۰ قلب ناوگان زیردریایی های روسیه را تشکیل خواهند داد.

 

 

۹- موشک بالستیک قاره پیمای JL-2 (چین)

موشک بالستیک قاره پیما

موشک JL-2 جدیدترین موشک بالستیک قاره پیمای ساخت چین است که از زیردریایی های این کشور شلیک می شود و نسخه دریایی موشک بالستیک زمین-پرتاب DF-31 به شمار می آید. این موشک برای اولین بار در سال ۲۰۱۵ پرتاب شده و روی زیردریایی های کلاس جین (Jin) نصب گردید.

بدین ترتیب چین برای اولین بار توانست به قابلیت حمله هسته ای قابل توجه از لانچرهای دریایی دست یابد. زیردریایی های کلاس ژیا (Xia) که در گذشته به موشک های بالستیک کوتاه برد JL-1 مجهز شده بودند ارزش استراتژیک قابل توجهی نداشتند.

بر اساس برآوردها، موشک جدید JL-2 دارای برد ۷٫۴۰۰ تا ۸٫۰۰۰ کیلومتر است که برای رسیدن به اهدافی در اروپا، هند، روسیه و بیشتر نقاط ایالات متحده کافی به نظر می رسد.

 

موشک بالستیک قاره پیما

این موشک توانایی حمل یک کلاهک هسته ای ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ کیلوتنی یا ۳ تا ۴ MIRV که هر کدام قدرت انفجار ۹۰ کیلوتنی دارند را داراست. در این موشک بالستیک قاره پیما سیستم جهت یابی astro-inertial با سیستم بومی هدایت ماهواره ای BeiDou ترکیب شده است. بر اساس برآوردها، دایره خطای احتمالی این موشک ۱۰۰ متر است.

هر زیردریایی کلاس جین ۱۲ فروند از این موشک ها را در زرادخانه خود حمل می کند، زیردریایی هایی که تا سال ۲۰۱۶ تنها ۴ فروند از آن ها وارد سرویس شده است. این موشک های زیردریایی- پرتاب به احتمال فراوان در نتیجه موج اول حمله به زیردریایی های چینی سالم می مانند.

در صورت اخطارهای قبلی، زیردریایی های کلاس جین می توانند پایگاه های خود را ترک کرده و در آب های ساحلی چین عملیات انجام دهند در حالی که توسط ناوگان دریایی چین محافظت می شوند.

موشک بالستیک قاره پیما

با این وجود، زیردریایی های کلاس جین به اندازه زیردریایی های غربی پیشرفته نبوده و ضعیف تر از زیردریایی های روسی به شمار می آیند.

در واقع می توان گفت که چین در زمینه تکنولوژی زیردریایی همیشه عقب تر از دیگر قدرت های نظامی جهان بوده و زیردریایی های نسل جدید این کشور نیز به اندازه رقبای غربی و روسی خود قدرت رادارگریزی و پنهانکاری ندارند.

این زیردریایی ها نیز مانند زیردریایی های کلاس دلتا ۳ روسیه که در دهه ۱۹۷۰ تولید شدند پرسروصدا هستند. در حال حاضر زیردریایی های جدیدی با قابلیت پرتاب موشک های بالستیک قاره پیما توسط نیروی دریایی چین در مرحله آزمایش و توسعه قرار دارند.

 

 

۸- موشک بالستیک قاره پیمای DF-31AG (چین)

موشک بالستیک قاره پیما

موشک DF-31AG یک موشک بالستیک قاره پیمای جدید ساخت چین است که اولین تصاویر مربوط به آن در سال ۲۰۱۳ منتشر شد. ظاهراً این موشک در سال ۲۰۱۵ آزمایش شده و خبر ساخت آن به طور رسمی در سال ۲۰۱۷ اعلام شد.

این سیستم موشکی ابتدا با عنوان DF-31B شناخته می شد اما بعدها نام رسمی آن DF-31AG اعلام گردید. موشک بالستیک قاره پیمای مذکور برای اولین بار در جریان رژه نظامی بزرگ ارتش آزادی چین به مناسبت نودمین سالگرد تاسیس این ارتش به نمایش درآمد.

این موشک در میان مرگبارترین موشک های بالستیک قاره پیمای جهان جایگاه خاصی دارد هر چند که کوچکتر و کم قدرت تر از موشک های بالستیک قاره پیمای DF-41 است.

 

موشک بالستیک قاره پیما

موشک بالستیک DF-31AG در واقع نسخه مدرن و جدید موشک های بالستیک DF-31A است که از لانچرهای سیلویی پرتاب می شد و نمونه متحرک جاده ای ان نیز روی یک تریلر مخصوص نصب می شد.

نمونه جدید این موشک بالستیک بر روی یک خودرو ۸ محور با قدرت تحرک بالا نصب شده است. این موضوع قابلیت های پرتاب موشک بالستیک قاره پیمای DF-31AG را افزایش داده که احتمال بقای آن در اثر مورد حمله قرار گرفتن قبل از پرتاب را افزایش می دهد.

از نظر قابلیت های مفهومی، این موشک شباهت زیادی به موشک های بالستیک قاره پیمای روسی مانند Topol و Yars دارد. موشک بالستیک قاره پیمای DF-31AG از سوخت جامد استفاده می کند و در طی سه مرحله به هدف خود می رسد.

 

موشک بالستیک قاره پیما

برد نهایی این موشک ۱۱٫۲۰۰ کیلومتر بوده و توانایی هدف قرار دادن تمامی خاک ایالات متحده، اروپا و روسیه را دارد. در حالی که نسخه قدیمی DF-31A توان حمل تنها یک کلاهک را داشت، نسخه DF-31AG توانایی چندین MIRV را دارد.

در واقع این موشک بالستیک می تواند ۳ MIRV با قدرت آتش ۲۰، ۹۰ و ۱۵۰ کیلوتن را حمل کند و نسبت به نسخه قدیمی تر نیز از برد و توان بقای بیشتری برخوردار است.

موشک مذکور دارای سیستم جهت یابی داخلی و سیستم جهت یابی ماهواره ای بومی BeiDou  بوده و بر اساس برخی ادعاها دقت این موشک ۱۵۰ متر و یا حتی دقیق تر است و البته از طعمه هایی برای فریب سیستم های دفاع موشکی دشمن نیز سود می برد.

 

 

۷- موشک بالستیک قاره پیمای DF-41 (چین)

موشک بالستیک قاره پیما

موشک DF-41 در حال حاضر قدرتمندترین موشک بالستیک قاره پیمای ساخت چین است. این موشک توسط یک لانچر سوار بر خودروی ۸ محور پرتاب شده و شباهت زیادی به موشک های با لانچر متحرک زمینی Topol-M و Yars دارد.

اولین تست های پرتابی این موشک بالستیک در سال ۲۰۱۳ انجام شده و دومین آزمایش نیز یکسال بعد صورت گرفت. گزارش هایی مبنی بر شلیک میدانی این موشک های بالستیک در سال های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ نیز وجود دارد.

موشک بالستیک DF-41 از نوع سوخت جامد بوده و برد حداکثر آن ۱۲٫۰۰۰ کیلومتر عنوان شده که توان حمل بیش از ۱۰ MIRV را نیز داراست.

 

موشک بالستیک قاره پیما

برد این موشک برای رسیدن به تمامی نقاط ایالات متحده، روسیه و اروپا کافی است و رسیدن آن از لحظه پرتاب تا لحظه اصابت به اهداف در دوردست ترین نقاط ایالات متحده تنها ۲۰ تا ۲۵ دقیقه طول خواهد کشید.

این موشک بالستیک قاره پیما بسیار قدرتمند و ویرانگر بوده و می تواند یک کشور را به طور کامل نابود سازد. موشک بالستیک DF-41 از سیستم هدایت و جهت یابی مشابه دیگر موشک بالستیک چینی در گزینه قبلی سود می برد و دقت آن ۱۵۰ متر و یا حتی دقیق تر است.

خودرو ۸ محور حمل کننده لانچر این موشک توانایی حرکت در انواع عوارض زمین را داراست که نتیجه همکاری های این کشور با کمپانی کامیون سازی MZKT بلاروس است. بدین ترتیب موشک های بالستیک قاره پیمای چین دیگر مانند گذشته محدود به پرتاب از لانچرهای ثابت نبوده و رهگیری و نابودی آن ها برخلاف کذشته بسیار دشوار است.

 

 

۶- موشک بالستیک قاره پیمای M51  (فرانسه)

موشک بالستیک قاره پیما

موشک M51  یک موشک بالستیک قاره پیمای فرانسوی زیردریایی-پرتاب است که کار بر روی آن از سال ۱۹۹۲ آغاز شده و برای اولین بار در سال ۲۰۱۰ پرتاب شد.

موشک بالستیک مذکور توسط زیردریایی های کلاس Le Triomphant حمل شده که در حال حاضر تنها ۴ فروند از آن ها در ناوگان دریایی کشور مشغول خدمت هستند. حداکثر برد موشک بالستیک قاره پیمای M51  حدود ۱۰٫۰۰۰ کیلومتر و در صورت بالاترین بارگیری کلاهکی برد آن به ۸٫۰۰۰ کیلومتر کاهش می یابد .

بدین ترتیب این موشک قدرتمند بیشتر نقاط چین و روسیه را در تیررس خود می بیند. هر موشک بین ۶ تا ۱۰ کلاهک مستقل پرتابی حمل می کند که هر کدام قدرت انفجاری برابر با ۱۰۷ کیلوتن دارند. علاوه بر این موشک بالستیک قاره پیمای M51  تعدادی ابزار انفجاری کمکی برای نفوذ به سیستم دفاع موشکی دشمن حمل می کند.

موشک بالستیک قاره پیما

نمونه های جدیدتر این موشک که در سال ۲۰۱۵ با نام M51.2 معرفی شد می تواند کلاهک هایی با قدرت انفجار ۱۵۰ کیلوتن نیز حمل کند. موشک بالستیک فرانسوی از سیستم هدایت astro-inertial برخوردار بوده و اگر چه قابلیت نصب سیستم جهت یابی ماهواره ای Galileo روی آن وجود دارد اما هنوز این سیستم روی آن نصب نشده است.

بدین ترتیب در شرایط کنونی موشک بالستیک قاره پیمای M51 دقت دیگر موشک های بالستیک با سیستم هدایت ماهواره ای را نداشته و دایره خطای احتمالی آن ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر است. هر یک از زیردریایی های کلاس Le Triomphant می تواند ۱۶ فروند موشک M51  حمل کند و بدین ترتیب ناوگان دریایی فرانسه ۶۴ فروند از این موشک ها را آماده شلیک دارد.

نمونه پیشرفته تر این موشک ها با نام M51.3 در حال توسعه بوده و قرار است در سال ۲۰۲۵ وارد سرویس شوند.

 

 

۵- موشک بالستیک قاره پیمای R-29RMU2.1 Layner  (روسیه)

موشک بالستیک قاره پیما

موشک R-29RMU2.1 Layner  جدیدترین موشک بالستیک قاره پیمای زیردریایی-پرتاب ساخت روسیه است. این موشک در واقع نسخه روزآمد شده موشک R-29RMU2 Sineva بوده و در سال ۲۰۱۴ معرفی شد.

موشک بالستیک R-29RMU2.1 Layner در زیردریایی های کلاس Delta IV مستقر شده و نهایت برد آن نیز در حالت بارگذاری کامل به ۸٫۳۰۰ کیلومتر و با کاهش تعداد کلاهک ها به ۱۲٫۰۰۰ کیلومتر بالغ می شود.

هر موشک می تواند ۱۲ کلاهک با قدرت انفجار پایین حمل کند که ظاهراً قدرت انفجار هر کدام ۱۰۰ تا ۳۰۰ کیلوتن است. این موشک به سیستم هایی مدرن و خرج های طعمه مجهز شده تا بتواند بر سیستم های دفاع موشکی غلبه کند.

موشک بالستیک قاره پیما

همچنین این موشک طوری ساخته شده که بتوان تعداد کلاهک های هسته ای را کمتر و تعداد خرج های طعمه را افزایش داد. تا پایان سال ۲۰۱۶، ۶ فروند زیردریایی کلاس Delta IV در نیروی دریایی روسیه مشغول خدمت هستند که به این موشک بالستیک مجهز شده اند.

این زیردریایی ها در مقایسه با نمونه های آمریکایی و بریتانیایی از توان پنهانکاری کمتری برخوردار بوده اما موشک های انبار شده در آن ها شانس بسیار بیشتری نسبت به موشک های موجود در سیلوها برای جان سالم به در بردن از حملات دشمن دارند.

 

 

۴- موشک بالستیک قاره پیمای LGM-30G Minuteman III (ایالات متحده)

موشک بالستیک قاره پیما

موشک Minuteman III پرتعدادترین موشک بالستیک قاره پیما در زرادخانه هسته ای ایالات متحده است که در سال ۱۹۷۰ وارد سرویس شد، موشکی که در آن زمان اولین موشک دارای توانمندی MIRV بود.

علیرغم قدیمی بودن، این موشک بالستیک همواره توسعه یافته و روزآمد شده است تا قدرت و کارآیی آن حفظ شود. انتظار می رود که این موشک بالستیک دستکم تا سال ۲۰۳۰ در سرویس باقی بماند. Minuteman III یک موشک سیلو-پرتاب است.

با از رده خارج شدن موشک بالستیک LGM-118 Peacemaker در سال ۲۰۰۵، این موشک به تنها موشک بالستیک قاره پیمای سیلو-پرتاب آمریکا تبدیل شد که هنوز در سرویس قرار دارد.

موشک بالستیک قاره پیما

تعداد ۴۵۰ فروند از این موشک ها در زرادخانه هسته ای ایالات متحده آماده عملیات هستند که ۵۰ تا ۷۵ فروند دیگر که در حالت رزرو قرار دارند را نیز باید به این عدد اضافه کرد. بدین ترتیب از این موشک بالستیک بیش از هر موشک بالستیکی در جهان ساخته و عملیاتی شده است.

سیلوهایی در سراسر خاک ایالات متحده وجود دارد که می توان از آن ها برای پرتاب موشک بالستیک Minuteman III استفاده کرد. حداکثر برد این موشک ۱۳٫۰۰۰ کیلومتر بوده و سیستم جهت یابی inertial اورجینال آن باعث شده بود که Minuteman III از دایره احتمال خطای ۲۰۰ متر برخوردار باشد که این عدد در نمونه های جدیدتر به ۱۲۰ متر کاهش یافته است.

موشک بالستیک قاره پیما

هر موشک بالستیک قاره پیمای Minuteman III سه MIRV حمل می کند که هر یک از آن ها دارای کلاهکی با قدرت تخریب ۳۰۰تا ۵۰۰ کیلوتن است.

اگر چه این موشک بسیار سریع بوده و از برد بسیار بالایی نیز برخوردار است اما نمی توان آن را قدرتمندترین و مخرب ترین موشک بالستیک قاره پیمای جهان دانست و تعداد آماده پرتاب این موشک نقش مهمی در قرار گرفتن آن در رتبه های بالای این فهرست دارد.

 

۳- موشک بالستیک قاره پیمای RS-24 Yars (روسیه)

موشک بالستیک قاره پیما

موشک RS-24 Yars روسیه یک موشک بالستیک جدید ساخت روسیه است که در غرب با نام SS-29 شناخته می شود. این موشک در واقع نسخه بروز شده موشک RS-12M Topol-M است و از طریق لانچرهای سوار بر خودروهای زرهی یا از طریق لانچرهای سیلویی نیز پرتاب می شود.

موشک RS-24 Yars در سال ۲۰۱۰ در اختیار یگان موشک های استراتژیک روسیه قرار گرفت و همان سال عملیاتی شد. تا سال ۲۰۱۶، یگان موشک های استراتژیک روسیه ۶۳ موشک متحرک و ۱۰ موشک سیلو-پرتاب از این گونه را آماده شلیک کرده است.

بر اساس برنامه ریزی های انجام گرفته، قرار  است که RS-24 Yars به اصلی ترین موشک بالستیک قاره پیمای زمین-پرتاب در زرادخانه موشکی روسیه تبدیل شود.

موشک بالستیک قاره پیما

این موشک سوخت جامد شباهت بسیاری به موشک Topol-M دارد و برد آن نیز ۱۲٫۰۰۰ کیلومتر عنوان شده است. تفاوت اصلی این موشک با نمونه قبلی در این است که Yars  از قابلیت MIRV برخوردار بوده و می تواند دستکم ۶ مورد MIRV را با قدرت تخریب ۱۰۰ تا ۳۰۰ کیلوتن حمل کند.

بر اساس برخی از گزارش های دولتی تعداد این MIRV ها می تواند تا ۱۰ مورد در هر موشک نیز افزایش یابد. این ادعا با توجه به اینکه موشک Topol-M توانایی حمل ۱۰ کلاهک سنگین را داشت معقول به نظر می رسد.

دایره خطای محتمل این موشک ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر عنوان شده است. این موشک بالستیک قاره پیما از قدرت مانور بالایی در حین پرواز برخوردار بوده و توان حمل طعمه های انفجاری فعال و غیرفعال را دارد و شانس عبور آن از سیستم های دفاع موشکی دشمن ۶۰ تا ۶۵ درصد عنوان شده است.

 

 

۲- موشک بالستیک قاره پیمای R-36M2 Voyevoda (روسیه)

موشک بالستیک قاره پیما

موشک بالستیک قاره پیمای R-36 که در کشورهای غربی با نام SS-9 Scarp شناخته می شد برای اولین بار در سال ۱۹۷۱ و در دوران اتحاد جماهیر شوروی آزمایش شد.

ساخت این موشک در نهایت به شکل گیری خانواده ای از موشک های بالستیک با نام R-36M منتهی شد که غربی ها با نام SS-18 Satan از آن ها یاد می کنند. اولین محموله ۵۶ فروندی از این موشک ها در سال ۱۹۷۷ آماده پرتاب شد و بعدها با نمونه هایی مدرن تر جایگزین شدند.

جدیدترین نمونه موشک این خانواده R-36M2 Voyevoda (SS-18 Mod 6) است که برای اولین بار در سال ۱۹۸۸ در مراکز پرتاب خود مستقر گردید. موشک بالستیک قاره پیمای R-36M2 Voyevoda یک موشک بسیار قدرتمند بوده که از سرعت و وزن بسیار بالایی برخوردار است.

موشک بالستیک قاره پیما

روسیه همواره در زمینه ساخت موتورهای موشک از ایالات متحده و کشورهای غربی جلو بوده است. موشک R-36M2 Voyevoda بردی ۱۱٫۰۰۰ کیلومتری دارد و می تواند بیش از ۱۰ MIRV با قدرت تخریب ۰٫۷۵ تا ۱ مگاتن و فراتر از ۴۰ طعمه نفوذی حمل کند.

از این رو رهگیری کلاهک های هسته ای این موشک بالستیک قاره پیما برای سیستم های دفاع موشکی بسیار دشوار است. دقت نقطه زنی این موشک نیز ۲۲۰ متر اعلام شده و اگر چه نمی توان آن را دقیق تری موشک بالستیک روسیه دانست اما قدرت حمل کلاهک و قدرت تخریب آن از هر موشک بالستیک دیگری در زرادخانه موشکلی روسیه بیشتر است.

بر اساس برخی از گزارش ها تنها یک موشک SS-18 Satan با ۱۰ MIRV  خود می تواند ۳ ایالت آمریکا را به طور کامل نابود سازد.

موشک مذکور یک موشک سیلو-پرتاب است که سیلوهای پرتاب آن در نقاط مختلفی از خاک روسیه پراکنده شده اند. این سیلوها و مرکز فرماندهی آن ها در برابر انفجارهای هسته ای بسیار مقاوم بوده اما مکان این سیلوها برای مقامات غربی مشخص شده است. اگر چه این موشک از لحاظ برد و قدرت حمل کلاهک از موشک بالستیک قاره پیمای آمریکایی Trident II بهتر است اما در کل، در رتبه دوم مخرب ترین و قدرتمندترین موشک های بالستیک قاره پیما قرار می گیرد.

به دلیل بالا رفتن سن این موشک ها، تعداد فروندهای آماده شلیک آن ها هر ساله کاهش می یابد به نحوی که در حال حاضر تنها ۵۸ فروند از این موشک ها در اختیار یگان موشک های استراتژیک روسیه قرار دارد.

در سال ۲۰۲۰، موشک های سری R-36  با موشک های جدید RS-28 Sarmat که با نام SS-X-30 Satan 2 نیز شناخته می شوند جایگزین خواهند شد، موشک های بالستیک قاره پیمای جدیدی که هنوز در مرحله آزمایش و توسعه قرار دارند.

 

 

۱- موشک بالستیک قاره پیمای Trident II (ایالات متحده)

موشک بالستیک قاره پیما

موشک Trident D5 یا Trident IIیک موشک بالستیک قاره پیمای زیردریایی-پرتاب ساخت ایالات متحده است که در واقع نمونه بروز شده و پیشرفته تر Trident C4 با قدرت حمل، برد و دقت بیشتر است. این موشک برای اولین بار در سال ۱۹۹۰ عملیاتی شد و توسط نیروی دریایی ایالات متحده و بریتانیا مورد استفاده قرار گرفت.

موشک های بالستیک قاره پیمای Trident II ایالات متحده توسط ۱۴ فروند زیردریایی کلاس Ohio حمل شده و در نیروی دریایی بریتانیا نیز ۴ فروند زیردریایی کلاس Vanguard از این موشک به عنوان اصلی ترین سلاح خود استفاده می کنند. موشک Trident IIبردی ۷٫۸۰۰ کیلومتری با ظرفیت کلاهک کامل و ۱۲٫۰۰۰ کیلومتر با کلاهک های کمتر دارد.

موشک بالستیک قاره پیما

بدین ترتیب اگر چه موشک Trident II در مقایسه با موشک های بالستیک قاره پیمای دیگر از برد کمتری برخوردار است اما زیردریایی های حامل این موشک می توانند با نزدیک شدن به هدف، این ضعف را پوشش دهند.

هر موشک Trident II قابلیت حمل ۱۴ کلاهک با قدرت انفجار ۴۷۵ کیلوتن برای هر یک از کلاهک ها را دارد و از زمان توافق START I تعداد این کلاهک ها به ۸ MIRV برای ناکام گذاشتن سیستم دفاع موشکی دشمن کاهش یافته است. MIRV به کار گرفته شده در موشک های بریتانیا از نوع بومی و متفاوتی است و تعداد کلاهک های حمل شده هر یک از این موشک ها نیز ۱۲ عدد گزارش شده است.

موشک بالستیک قاره پیمای موشک بسیار دقیقی است و CEP ان در حدود ۹۰ متر گزارش شده است. این موشک با استفاده از سیستم جهت یابی astro-inertial به سمت هدف می رود اما می توان از نسخه های هدایت جی پی اسی نیز روی آن استفاده کرد.

موشک بالستیک قاره پیما

علاوه بر برد قابل توجه، توان حمل بالا و دقت خارق العاده، موشک بالستیک قاره پیمای Triden II برتری های دیگری نسبت به دیگر موشک های هم رده خود دارد که یکی از آن ها قابلیت پرتاب آن توسط زیردریایی هاست.

در حالی که برتری دریایی ناوگان های ایالات متحده در سراسر نقاط جهان قابل توجه است، زیردریایی های مجهز به این موشک ها می توانند بدون شناسایی شدن به اهداف خود در هر نقطه ای از جهان نزدیک شوند که این موضوع موشک آمریکایی را خطرناک تر و مرگبارتر از هر موشک بالستیک قاره پیمای دیگری در جهان می سازد.

بر اساس برنامه ریزی های انجام گرفته برای روزآمد سازی موشک های Trident II، انتظار می رود که این موشک تا سال ۲۰۴۲ همچنان در سرویس باقی بماند.

 

منبع:روزیاتو

 

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x